17 Yaşında düzgün hiç arkadaşım olmadı

17 yaşındayım hiç arkadaşım olmadı. Okulda veya sokakta selamlaştıklarımdan bahsetmiyorum onlar var ama buluşalım, çekirdek kola yapalım veya erkekçe şeyler yapacağım bir arkadaşım yok. Aksine kız arkadaşım da yok yani günlük gördüğümüz o kimseyle konuşmayan, işini halleden sokakta elini sallayarak yürüyenlerdenim. Bu çoğu zaman sorun olmuyor çünkü oyun oynuyorum, yayın izliyorum ama oyun oynamadığım veya yayın izlemediğim zamanlar bu duygu geliyor. Kötü birisi değilim, yardımseverim beni tanıyan gerçekten sever ama sınıftakilerle de samimi değilim. Bir grup beni zorbalar, bir grup ortalama oyun oynayanlar bende onlarla duruyorum tek durmamak için ama onlarla da konuşmuyorum konularımız ortak değil o yüzden. Ne yapmam lazım bilmiyorum yani hiç arkadaşım yok. Borç para isteyeceğim kimse yok bu çok üzücü. Veya ne biliyim dışarıdan bakıldığında kötü durmuyorum tip olarak yani serseri tipim yok. Sıkıntı arkadaşımın olup olmaması olmuyor bir yandan, yapacak bir şeyim olmadığı zamanlar bu duygu çok ağır basıyor ben kendi kendimle eğlenmeyi bilen birisiyim.

WolreaG dedi:

17 yaşındayım hiç arkadaşım olmadı. Okulda veya sokakta selamlaştıklarımdan bahsetmiyorum onlar var ama buluşalım, çekirdek kola yapalım veya erkekçe şeyler yapacağım bir arkadaşım yok. Aksine kız arkadaşım da yok yani günlük gördüğümüz o kimseyle konuşmayan, işini halleden sokakta elini sallayarak yürüyenlerdenim. Bu çoğu zaman sorun olmuyor çünkü oyun oynuyorum, yayın izliyorum ama oyun oynamadığım veya yayın izlemediğim zamanlar bu duygu geliyor. Kötü birisi değilim, yardımseverim beni tanıyan gerçekten sever ama sınıftakilerle de samimi değilim. Bir grup beni zorbalar, bir grup ortalama oyun oynayanlar bende onlarla duruyorum tek durmamak için ama onlarla da konuşmuyorum konularımız ortak değil o yüzden. Ne yapmam lazım bilmiyorum yani hiç arkadaşım yok. Borç para isteyeceğim kimse yok bu çok üzücü. Veya ne bileyim dışarıdan bakıldığında kötü durmuyorum tip olarak yani serseri tipim yok. Sıkıntı arkadaşımın olup olmaması olmuyor bir yandan, yapacak bir şeyim olmadığı zamanlar bu duygu çok ağır basıyor ben kendi kendimle eğlenmeyi bilen birisiyim.

Genişletmek için tıkla...

Aynı kaderi yaşıyoruz, bunun tek çaresi belli bir kafa yapısına uyum sağlamak bence. Benim lisede 1 arkadaş grubum var ama olmasa daha iyi çünkü çoğu çıkarcı, güce tapan kişiler. Ama aralarında 1-2 tanesi harbi kral insanlar. Önce bir grubun içine girip oradan kafana denk olanları ayıklaman gerekiyor denebilir. Hem bu arkadaşlar sana yeni bir ortamın da kapısını açabiliyor. Mesela 4-5 ayda bir sınıfla halı saha yapan ben artık her hafta farklı insanlarla halı saha yapıyorum. Ve şunu unutma kimin ne olduğu hiç belli olmuyor. Kral insan dediğim çocuk bundan 4-5 ay önce benim baş düşmanım gibi bir şeydi. Sende de böyle olacak diye bir şey yok ama arkadaş araman lazım.

Arkadaş edinilecek sosyal ortamlara girmeye çalış. Mesela spor salonu. Hem kendini geliştirirsin hem de arkadaş edinirsin. Biraz da kendin çabalaman lazım. İnsanlarla muhabbet kurmaya çalış. Sen insanlara yaklaşmazsan kimse sana yaklaşmaz. Belirli alışkanlıklarını yıkmaya çalış. Sürekli bilgisayarda takılmak insanı zaten asosyal yapar.

Bu durumu daha bugün yendim sadece karşınızdaki insan sizin gerçekten arkadaşınızmış gibi hissedin bilinçaltınızda hareketleriniz, söyleyeceğiniz şeyler otomatik yükleniyor, enerjik olun konuşmalara katılın insanlar sizi direkt fark eder zaten.

bu devirde kimseyle arkadaşlık yapılmaz. Yalnızlık o kadar da kötü değil bence.

Benim de hiç arkadaşım yok. Steam arkadaş kodu: 122180668

WolreaG dedi:

17 yaşındayım hiç arkadaşım olmadı. Okulda veya sokakta selamlaştıklarımdan bahsetmiyorum onlar var ama buluşalım, çekirdek kola yapalım veya erkekçe şeyler yapacağım bir arkadaşım yok. Aksine kız arkadaşım da yok yani günlük gördüğümüz o kimseyle konuşmayan, işini halleden sokakta elini sallayarak yürüyenlerdenim. Bu çoğu zaman sorun olmuyor çünkü oyun oynuyorum, yayın izliyorum ama oyun oynamadığım veya yayın izlemediğim zamanlar bu duygu geliyor. Kötü birisi değilim, yardımseverim beni tanıyan gerçekten sever ama sınıftakilerle de samimi değilim. Bir grup beni zorbalar, bir grup ortalama oyun oynayanlar bende onlarla duruyorum tek durmamak için ama onlarla da konuşmuyorum konularımız ortak değil o yüzden. Ne yapmam lazım bilmiyorum yani hiç arkadaşım yok. Borç para isteyeceğim kimse yok bu çok üzücü. Veya ne bileyim dışarıdan bakıldığında kötü durmuyorum tip olarak yani serseri tipim yok. Sıkıntı arkadaşımın olup olmaması olmuyor bir yandan, yapacak bir şeyim olmadığı zamanlar bu duygu çok ağır basıyor ben kendi kendimle eğlenmeyi bilen birisiyim.

Genişletmek için tıkla...

Hocam spora başlayın zayıf biriyseniz veya kilolu biriyseniz illa faydalı olur benim önereceğim 3 spor var bence box, kickbox, fitness 3 üde birbirinden iyi sporlar fitness da vücut yaparsınız ama boxda insanların size saygısı artar fitness da olduğu gibi güçlenir siniz ve orada arkadaşlar edinirsiniz açıkçası fitness da biraz arkadaş edinmek zor olabilir çünkü farklı şekilde antrenman yapıyor herkes ama imkansız değil ve gelişiminiz için doğru olur zayıf biriyseniz mesela nasıl çevre yaparım diyorsunuz ya açıkçası o sizin şansınızla alakalı mesela illaki sevdiğiniz bir yer vardır sahil vb oralara gidin insanların toplandığı yerlere sohbet başlatın nolacakki bu sayede arkadaş edinirsiniz duruma göre konu oluşturun çekinmeyin o insanlar arkadaşım olmaz diye zaten bir daha görmezsiniz olmazlarsa onun harici internetten olabilir yakın çevrenizde aynı şehirdeki insanlarla konuşursunuz eğer spora başlacaksınız diyeyim şimdiden oyunlara istemeseniz bile ara veriyorsunuz spora gidince kafanız dağılıyor çünkü eve gelincede yorgunsunuz işte bu kadardı ve giyime önem vermeyen biriyseniz önem verin kişisel bakım yapın mesela her gün duş alın saçlarınızı toplayın gibi gibi yardımcı olabildiysem sevindim.

WolreaG dedi:

17 yaşındayım hiç arkadaşım olmadı. Okulda veya sokakta selamlaştıklarımdan bahsetmiyorum onlar var ama buluşalım, çekirdek kola yapalım veya erkekçe şeyler yapacağım bir arkadaşım yok. Aksine kız arkadaşım da yok yani günlük gördüğümüz o kimseyle konuşmayan, işini halleden sokakta elini sallayarak yürüyenlerdenim. Bu çoğu zaman sorun olmuyor çünkü oyun oynuyorum, yayın izliyorum ama oyun oynamadığım veya yayın izlemediğim zamanlar bu duygu geliyor. Kötü birisi değilim, yardımseverim beni tanıyan gerçekten sever ama sınıftakilerle de samimi değilim. Bir grup beni zorbalar, bir grup ortalama oyun oynayanlar bende onlarla duruyorum tek durmamak için ama onlarla da konuşmuyorum konularımız ortak değil o yüzden. Ne yapmam lazım bilmiyorum yani hiç arkadaşım yok. Borç para isteyeceğim kimse yok bu çok üzücü. Veya ne biliyim dışarıdan bakıldığında kötü durmuyorum tip olarak yani serseri tipim yok. Sıkıntı arkadaşımın olup olmaması olmuyor bir yandan, yapacak bir şeyim olmadığı zamanlar bu duygu çok ağır basıyor ben kendi kendimle eğlenmeyi bilen birisiyim.

Genişletmek için tıkla...

Kola çekirdeğe çağıran kimse yoksa sen çağır o zaman. Muhakkak ki diğerlerinden daha sıcak gelen biri vardır. Sor elbet biri seninle gelir. İyi biri olup olmaman da kimsenin umrunda değil bu arada ama sessiz olmak senin tercihin haberin olsun. Zorbalayanlara laf edersen sana bir daha karışmazlar. Sıcak hissettiklerine de dışarıda etkinlik teklif et gelirler. Bir kızdan hoşlanıyorsan da önce arkadaşlık kur, etkinliklere git, sonra söyle. Bunları yapmakta zor değil bu arada. Herkesin seni izlediğini düşünüyorsun ama kimsenin umrunda değilsin. Kimse seni takmıyor bile. Bu kafada gidersen özgüvenin artar.