Aşk nasıl bir duygu?

Evet kaçırıyorum. :/

Daha yaşım küçük bayağı. Liseye gidiyorum. Bu arada madem öyleysen konunun başında neden öyle dedin derseniz, çevremde genelde öyle insanlar var. Güzel vb varsa direkt saldırıyorlar 1 haftaya da ayrılıyorlar hepsi. Onu kastettim. YKS vb odaklanmak istiyorum aslında.

Vazgeçtim, bir şey kaçırdığın yok. Şimdilik.

Düşündüğün gibi yap.
 
@Eren_E daha nişan kısmına gelmemissin ki o zaman anlarsın dediğin doğru mu yanlış mı. Burda kastettiğim şey herkesin belli bir performans sorumluluk görevi var bunları yerine getiremezsen kız bir güzel gider. Beklenti arttı yani hem kızların elinde meslekleri olmasından hem de çok alternatiflerinin olmasından.
 
Burada kastettiğim şey herkesin belli bir performans sorumluluk görevi var bunları yerine getiremezsen kız bir güzel gider.

Ayni şey erkekler icin de gecerli.

Dedigin gibi dogru. Kadinlar da bizim gibi meslekler vs. edinebiliyor. Karsimdaki kisi bana "su kadar kazaniyorum" falan dese, ona "super, ben de yapabiliyorum" derim.

Bu durumda benim kadinlarda aradigim seyler daha geleneksel seyler oluyor. Çocuklarima iyi bir anne olabilecek mi vs. gibi seyler. Bir kadinda ben de geleneksel seyler aramali. Bence gunumuzde erkekler icin bunun basini duygusal guc cekiyor.

@Eren_E daha nişan kısmına gelmemissin ki o zaman anlarsın dediğin doğru mu yanlış mı?

Evet. Ama onlarin tarafta kadinlar saltanati var. Oradan birkac onay aldik bakalim :) (Ayni milletten biriyle evli diger Türk tanidiklarimin ilk basta yaptigi gibi :D)
 
Son düzenleme:
Yanlış anlamayın, liseli ergen sevgililiğinden bahsetmiyorum. Gerçekten aşık olanlarınız varsa bu nasıl bir duygu? Merak ettim hiç yaşamadığım için.

(Hoşlandığım ya da hayranlık duyduğum kişiler olmuştur ama aşk değildir muhtemelen)

Rezalet. Aşk hevesin geçene kadar, yani kızı elde edene kadar duydugun erişilememezlik duygusudur. Sevda ise partnerine gönülden bağlanma, mutluysa mutlu üzgünse üzüleceğin birine karşı duyduğun bağlanma hissidir.

İkisinin sonunda da acı çeken taraf sen olacaksın, hak edecek birini bulmadıkça kendini kaptırma.
 
Kendine aşık olmak çok güzel, kendimi cidden beğeniyorum iyi ki kendimi geliştirmişim diyorum. Mesela daha 6-7 yaşlarında anaokuluna gittiğimde daha çok küçüğüm mahalleden de arkadaşımdı. İlkokulu ve ortaokulu aynı yerde okumuştuk. 10-11 sene, mahalle ve anaokulunu da katarsak, güvendiğim bir sorun yaşadığımda güvenebileceğim birisi ondan sonra daha görmedim tabii.

Okulda vs kız arkadaşlarım oldu okul işte herkes arkadaş ama pişman olduğum kısım ulaşabileceğim hiçbir yer yok 10 sene sonra 20 sene sonra evlendiğini bile göremeyeceğim bile mesela. Belki yolda görürüm o zaman. Yeni insanlar tanımak güzeldir.

Çok güzel dostlarım da oldu, hiçbirini bir daha göremedim, içim o kadar acıyor ki. Çocukluk dostuydu işte, annemi bir yerde görmüş, beni sormuş. Şu an olsa keşke elde tutacak bir anı olsaydı diyorum, ne yapıyor acaba inanın bilmiyorum.

Sonra taşındık ve hepsi püf oldu.

Gerçek ilk aşk: Sevgili, güvendiğiniz, anı fotoğrafları, ayrılık, destekçi olmanız, tanışma hikayeniz, cilve aylarınız, yaşadığınız arkadaşlıklar sonra sevgililik yıllar süren bir birliktelik kavgalar barışmalar sonra ayrılık. Bu kişiyi iyi seçin, size travma bırakmasın evet üzülün ama özünde iyi insandı diyemiyorsanız olmaz. Sevgili basit iş değil. Biri daha çok kovalamak emek vermek zorunda.

Sosyal medya tanışmasından ziyade gerçek hayatta görüp çabalamaktan bahsediyorum. Hani biraz çekinmek, bir şeyler yapmak falan fistan. Özünde iyi insan mı bunu bi tartın. Benim de mesela bir anım oldu ufak bir anı biraz kovaladım, kızla konuşamadım bile. İşin garip kısmı, kız çekingen ve sakin birisi ve benle de tanışmak istediğini sezmiştim hal ve hareketlerinden önce arkadaş kalıp iyi anlaşabilir miyiz bunu denemek isterdim, hani gidip açılsam bile açılmaktan kasıt sadece sohbet başlatmak, bir şey kaybetmezdim üstüne bana da boş olmadığını sezmiştim fakat konuşamamamın büyük bir sebebi vardı ve kızı göremedim bir daha. Sanki ayrılık acısı çekmişim, halbuki tanısam belki farklı birisi çıkacak.

İlerde bi 7-8 seneye kadar sadece evlenecek duruma gelince bu işleri düşünebildiğim için mutluyum. Şimdi bakıyorum insanlar sosyal medyadan 1 günde kızı yemeğe falan çıkarıyor kız yemeğini yiyor gidiyor :D
 
Son düzenleme:
Kendine aşık olmak çok güzel, kendimi cidden beğeniyorum iyi ki kendimi geliştirmişim diyorum. Mesela daha 6-7 yaşlarında anaokuluna gittiğimde daha çok küçüğüm mahalleden de arkadaşımdı. İlkokulu ve ortaokulu aynı yerde okumuştuk. 10-11 sene, mahalle ve anaokulunu da katarsak, güvendiğim bir sorun yaşadığımda güvenebileceğim birisi ondan sonra daha görmedim tabii.

Okulda vs kız arkadaşlarım oldu okul işte herkes arkadaş ama pişman olduğum kısım ulaşabileceğim hiçbir yer yok 10 sene sonra 20 sene sonra evlendiğini bile göremeyeceğim bile mesela. Belki yolda görürüm o zaman. Yeni insanlar tanımak güzeldir.

Çok güzel dostlarım da oldu, hiçbirini bir daha göremedim, içim o kadar acıyor ki. Çocukluk dostuydu işte, annemi bir yerde görmüş, beni sormuş. Şu an olsa keşke elde tutacak bir anı olsaydı diyorum, ne yapıyor acaba inanın bilmiyorum.

Sonra taşındık ve hepsi püf oldu.

Gerçek ilk aşk: Sevgili, güvendiğiniz, anı fotoğrafları, ayrılık, destekçi olmanız, tanışma hikayeniz, cilve aylarınız, yaşadığınız arkadaşlıklar sonra sevgililik yıllar süren bir birliktelik kavgalar barışmalar sonra ayrılık. Bu kişiyi iyi seçin, size travma bırakmasın evet üzülün ama özünde iyi insandı diyemiyorsanız olmaz. Sevgili basit iş değil. Biri daha çok kovalamak emek vermek zorunda.

Sosyal medya tanışmasından ziyade gerçek hayatta görüp çabalamaktan bahsediyorum. Hani biraz çekinmek, bir şeyler yapmak falan fistan. Özünde iyi insan mı bunu bir tartın. Benim de mesela bir anım oldu ufak bir anı biraz kovaladım, kızla konuşamadım bile. İşin garip kısmı, kız çekingen ve sakin birisi ve benimle de tanışmak istediğini sezmiştim hal ve hareketlerinden önce arkadaş kalıp iyi anlaşabilir miyiz bunu denemek isterdim, hani gidip açılsam bile açılmaktan kasıt sadece sohbet başlatmak, bir şey kaybetmezdim üstüne bana da boş olmadığını sezmiştim fakat konuşamamamın büyük bir sebebi vardı ve kızı göremedim bir daha. Sanki ayrılık acısı çekmişim, halbuki tanısam belki farklı birisi çıkacak.

İleride bir 7-8 seneye kadar sadece evlenecek duruma gelince bu işleri düşünebildiğim için mutluyum. Şimdi bakıyorum insanlar sosyal medyadan 1 günde kızı yemeğe falan çıkarıyor kız yemeğini yiyor gidiyor :D

Ben başta ergen aşkı diye neden kastettim acaba. Bu arada, hayır her duygu geçici evet de aşk bir ayrı bir duygudur bence. Boşanma, sana geride bırakacağı travma falan? Onları düşünmek garip olur. Bence, insan "gerçekten" aşık olunca o kişiyi ölesiye kadar zor bırakır. Çok büyük kavga falan etmeleri lazım bence.
 
Ben başta ergen aşkı diye neden kastettim acaba. Bu arada, hayır her duygu geçici evet de aşk bir ayrı bir duygudur bence. Boşanma, sana geride bırakacağı travma falan? Onları düşünmek garip olur. Bence, insan "gerçekten" aşık olunca o kişiyi ölesiye kadar zor bırakır. Çok büyük kavga falan etmeleri lazım bence.
Tamam da günümüzde inanmak çok zor sizi seviyormuş gibi yapacak çok kişi var. Ben, günümüzde bu işlerin çok değiştiğini söylüyorum.
 
Çevrene bağlı. Genel bir değerlendirme yapmak yanlış olur bence. İllaki öyle çok insan vardır.
Var tabii ama erkeklerin tongaya düşmemesi gerek. Ayrıca ergen aşkı değil, insanlar iyi anlaşabiliyorsa evliliğe kadar gidebilir. Aşkı biliyorum o büyülenmeyi bırakmama korkusu yaşadım bunları tabii ama red yedim hala kıza aşığım diyenler var, sabahtan akşama kadar ağlayanlar var. Aldatma vb şeyleri yaşayan da var. Ben okulda gördüm, çocuğa telefonda bir şey söyleyip arkasında güldüklerini. Çocuk yıkılmıştır bile. Travma bırakmaz mı?
 
Var tabii ama erkeklerin tongaya düşmemesi gerek. Ayrıca ergen aşkı değil, insanlar iyi anlaşabiliyorsa evliliğe kadar gidebilir. Aşkı biliyorum o büyülenmeyi bırakmama korkusu yaşadım bunları tabii ama red yedim hala kıza aşığım diyenler var, sabahtan akşama kadar ağlayanlar var. Aldatma vb şeyleri yaşayan da var. Ben okulda gördüm, çocuğa telefonda bir şey söyleyip arkasında güldüklerini. Çocuk yıkılmıştır bile. Travma bırakmaz mı?

Okulu bitirmeden o işler sağlıklı olacağını düşünmüyorum zaten. Beyinde bir bölüm var, adını unuttum fakat bu bölüm, doğru karar verebilme, neyin doğru neyin yanlış olduğunu amlayabilme, ahlaklı olmayı sağlıyor. Ve okula giden birisinde daha doğrusu "ergenlik" döneminde olan birisinde genelde bu gelişmemiş oluyor. Aşkın ne zaman çıkacağı belli olmaz fakat, o yaşlarda çok daha önem verilmesi gereken şeyler var. Ayrıyeten ergen birisinin hormonlarını harekete geçirecek düzeyde birisine aşık oldum demesi mi aşktır, yoksa elinden tutup hiç bırakmayacak, sanki onunla aşırı sürekli olarak iletişim halinde olmak istemek, sürekli onu düşünmek mi aşktır?
 

Geri
Yukarı