Gelişim bozukluğu, boy uzama problemi

Sağlık yerinde olsun, gerisi zaten olgunlaşmaya bağlı olarak genlerinizin potansiyeline kavuşacak elbette. Buna engel olabilecek rahatsızlıklar var tam olarak bilemiyorum ama öyle bir sıkıntınız yoksa ki yoktur inşallah gelişiminizi ne kadar geç olsa da tamamlarsınız.
 
Sağlık yerinde olsun, gerisi zaten olgunlaşmaya bağlı olarak genlerinizin potansiyeline kavuşacak elbette. Buna engel olabilecek rahatsızlıklar var tam olarak bilemiyorum ama öyle bir sıkıntınız yoksa ki yoktur inşallah gelişiminizi ne kadar geç olsa da tamamlarsınız.
Çok teşekkürler.
 
Belki uzman olmayan bir doktorun bile yanıtlayamayacağı soruyu internet forumunda sormuşsunuz. Adamlar daha sorduğunuz soruyu anlamadan egzersiz tavsiyesinde bulunuyor. Belki egzersiz yapmanız size zarar verecek. Ortada anormal bir durum var. İçinizi rahat ettirecekse 20 yaşından sonra uzayan çok insan gördüm. Ama 17, 18 yaşında ergenliğe giren kimseyle tanışmadım. Gidin uzman bir Endokrinoloji ve Ortopedi doktoruna görünün.
Teşekkürler, dediğim gibi 1-2 hafta içerisinde doktora gideceğim.
 
Şu boy işlerini ne kadar takıyorsunuz. 173 cm'yi beğenmiyor musun? 150 cm olanlar var. Haline şükret. Nedir bu boy aşkı? Boy uzayınca da duruş bozuklukları başlıyor. Her şeyin bir dezavantajı var. Maddi şeylere bu kadar takılmayın.

3-5 kişi 180 cm boya methiyeler düzünce, olması gereken boy 180 cm mi oluyor? Ya da tam tersi 170 cm'yi övdüklerinde, en kral boy 170 cm mi oluyor?

Asıl ergenlik şu tarz meselelere takılmaktır.

Ayrıca basketbol boy uzatmaz. Bunu bir türlü öğrenemediniz. Genetiğinizde ne kodlu ise o olur. Basketbol oynamak, bir ihtimal süreci hızlandırabilir. Onun dışında genetik olarak kodlanmamış bir vücudu uzatmaz.

Kısacası, hayatını olağan akışında yaşamaya devam et ve sonuca razı ol.
Doğru diyorsunuz, teşekkürler.
 
Şimdiden söylemek istiyorum kimseyi rahatsız etme gibi bir düşüncem yok, sadece belki benim yaşadıklarımı tecrübe eden ya da tecrübe eden kişiyi tanıyan birileri vardır da bana burada yardım olmasa da en azından önerileri olabilir.

(Başlamadan önce çoğu kişi buraya yazmak yerine doktora git diyebilir, 1 hafta ya da en geç 2 hafta içinde gideceğim sadece yaşayan var mı yaşadıklarını anlatacak biri var mı onu istiyorum)

Benim için gerçekten önemli bir konu olan boy ve çeşitli şeylerden bahsetmek istiyorum, öncelikle 1998 doğumlu olduğumu söylemek isterim. Bundan 3-4 yıl evvel boy problemi düşüncesiyle doktora gitmiştim, check-up'dan ve çeşitli kontrollerden geçtikten sonra kemik yaşımın doğru ama gelişimimin yavaş olduğu söylendi. Tahmini olarak -ki tahmini değil aslında babam ve annemin ailemin de birkaç bireyi baz alınarak- 172-173 cm olabileceğim söylendi.
Ergenliğe girme yaşı ortalama olarak bilinen bir bilgidir (şu an yaş hesaplaması yapamıyorum okuma düzeyine göre söyleyeceğim) ortaokul olarak 7. Ve 8. Sınıf civarı ergenliğe girilir ve benim yaşlarıma kadar devam eder.

Ben lise 3 sonları lise 4 başları gibi ergenliğe girdim yani ergenlikte oluşan belirtiler olmaya başladı.
Bu sebepten dolayı ortaokulda ergenliğe giren kişi ile aynı gelişim süreci yaşamayacağımı düşünüyorum, ya da onlardan kıyasla uzun bir ergenlik dönemi geçireceğimi.
Şu durumda boy uzatmak mümkün müdür? Sadece birkaç cm istiyorum hepsi bu.
Ergenlik bende de lisede başladı. Hatta çenemin altındaki ilk sakallar ve favorilerim üniversitede yeni yeni çıkmaya başlamışlardı. Ciddi şekilde de zayıftım.

Bir de üstüne, Çernobil'den olabileceği düşünülen bir ufacık problemim var. En alttaki omurum tam gelişmemiş, o yüzden diğer 32 omur yükünü paylaşmışlar ve gövdem olması gerekenden 5-6 cm kadar kısa. Şimdi üstüne kilo da aldım, omuzlarım ve göğsüm geniş; kollar, bacaklar uzun ama gövde boyu biraz tıknaz bir yapım var.

Boyumu sorun etme halim de çok ciddi bir şekilde vardı. Hatta bundan 4-5 sene önce (27 yaşındayken) artık bacaklarımı kestirip kemiklerimi kırdırma ve çivilerle boy uzatma ameliyatına kadar gitti iş. Ameliyata saatler kala kendimle barıştım bir şekilde ve vaz geçtim.

Peki neler yaptım? Öncelikle öfke doluydum. Yıllarım günde 4-5 defa boyumu ölçerek geçti. Saatler arasında bile boy uzaması olsun diye bekliyordum sürekli. Üstüne basketbol takımındaydım (boyum uzasın diye değil, oynamayı sevdiğim için). İyi bir oyuncu olmama rağmen; öfke, sinir ve kendime olan nefretimle kendimi aşırı zorlar ve mutlaka sakatlanırdım. Gezmediğim doktor ve kullanmadığım takviye kalmadı (hormonlu olan şeyler hariç). 40 yaşında bile boy uzatma garantisi veren Kimi/Yoko isimli sözde japon mucizelerini denedim (ayakkabınızın içine koyduğunuz, sözde ayak tabanındaki sinirleri uyaran bir alet).

Doktora gitme ve tıbbi çözümler arama kısmını özellikle 19-20 yaşından sonra yaptım. Çünkü o zamana kadar hep "yaşım küçük, uzarım" diyerek biraz daha umutluydum. 20 yaşından sonra 24-25 yaşına kadar da 2 cm kadar daha uzadım.

Sonuçta boyum ne kadar oldu? 1.72-1.73.. Doktorların anne ve baba boyunu alarak yaptıkları bir hesap aralığı var; ona göre 1.60-1.78 arasında olacaktım. Omurlarımdaki deformasyondan kaynaklı 6 cm kaybımı sayarsak o sınıra ulaştım. Üstelik bana 18 yaşında el röntgenimden bakarak "artık çok geç, kemikler sertleşmiş" denilmişti. Ona rağmen, çok azıcık da olsa uzadım. Hem de 25 yaşına kadar.

Ameliyattan vaz geçtikten sonra kendime en büyük iyiliği yaptım. Keyif aldığım için spor yaptım, sağlığım için yaptım. Hafif bir kamburum vardı, düzeldi. Bel ağrılarım (omurum yüzünden olan) azaldı. Boyuma göre geniş olup beni bodur gösteren omuz ve göğsüme kaslarla şekil verdim, daha düzgün durmaya başladım. Bunların yarattığı görüntü ve "duruş" farkı, boyumdan çok daha etkili oldu. Ağrılarımın azalması da bonusu.

Yıllar sonra meraktan oturup araştırmaya başladım, eski doktorumun da çayını içmeye gittim. Yeni çalışmaların yapıldığını ve boy uzamasını tetikleyici unsurların arasında genetik kadar psikolojik faktörlerin de olduğunu anlattı. Özellikle boy takıntısına sahip insanların çocukluk hayatları boyunca mutlaka boyunu ölçtükleri bir "nesne" ya da "yeri" kendilerini "hedef" seçtiklerini ve bilinç altlarının da bu ölçümü yanlış anlayıp vücutlarını yanlış yönlendirebildiklerinden bahsetti. Bu konuda bazı çalışma ve ölçümler yapılmış, onları anlatmıştı. Sonra bu örneklerin bana da uyduklarını fark ettim. Benim durumumdan örnek verirsek; büyüdüğüm evin arka balkonunun kapısı 1.70 idi. Her gün kendimi o kapıda ölçerdim. Sabah kalktığımda kapının üsüne kafam değerdi, akşam yatmadan önce 2 cm kadar eksik çıkardım. Deli ederdi beni. Kendimi yıllarca, eşiğin altındayken tam dik duramayacağım ve hatta eşiği kıracak şekilde hayal ettim. Olmadı. Ne zaman ki üniversite için şehir değiştirdim, ailem de o evden taşındı. Az da olsa uzadım. Çünkü aklımda sürekli o kapıyı hedef seçiyordum. Halbuki bilinçaltım o kapıyı "hedef!" olarak alıyordu. Yani o kapı kadar olmak istediğimi zannediyordu. Eğer o kapı 1.67 olsaydı belki ben de o kadar olacaktım. 1.74 olsaydı da belki 1.74 olurdum (gerçi o zaman genetik limitimi geçmiş olurdum). İşin özeti; boyunuz sizin düşünmediğiniz zamanlarda uzar. Takılırsanız, farkında bile olmadan takıldığınız şeyin esiri olursunuz (bir kapı eşiği, kafanızda sürekli geçen bir sayı, bir arkadaş... endişe ve kaygı ile sürekli beyninizi meşgul eden herhangi bir unsur). O yüzden uzamaya devam etmenin bir numaralı kuralı, uzamayı düşünmemek. Tabi uzaMAmayı da!

Hatta elimde bu konuyla ilgili bir kaç PDF vardı, hala duruyorlarsa buraya da atarım.

Naçizane tavsiyem; doktordan gelişim süreciniz ve genel olarak sağlığınızla ilgili tavsiyeler isteyin. Uzama işini bırakın vücudunuz yapsın. Herkes basketbol vs tavsiye edecektir ama benim tavsiyem daha çok yoga, meditasyon gibi şeyler. Bir de psikolog. Ben zamanında gitseydim yine aynı boyda olurdum belki ama genç yaşımda bu kadar sinirli ve kendinden nefret etmiş bir insan olmazdım.

Şunları unutmayın;

1) Nasıl doğacağımızı seçemiyoruz ve bunları değiştirme şansımız sınırlı.
2) Değiştirebileceğimiz en önemli şeyler ise sağlık düzeyimiz ve akıl sağlığımız. Bir vücut ancak sahibinin aklı ve ruhu kadar sağlıklı olacaktır. Bulanmış bir akıl ve kaygılı bir ruh, beden sağlığınızı ancak geride tutar. Siz, aklınız ve ruhunuzla ilgilenin; bedeniniz de ona uyacaktır.
 
Ergenlik bende de lisede başladı. Hatta çenemin altındaki ilk sakallar ve favorilerim üniversitede yeni yeni çıkmaya başlamışlardı. Ciddi şekilde de zayıftım.

Bir de üstüne, Çernobil'den olabileceği düşünülen bir ufacık problemim var. En alttaki omurum tam gelişmemiş, o yüzden diğer 32 omur yükünü paylaşmışlar ve gövdem olması gerekenden 5-6 cm kadar kısa. Şimdi üstüne kilo da aldım, omuzlarım ve göğsüm geniş; kollar, bacaklar uzun ama gövde boyu biraz tıknaz bir yapım var.

Boyumu sorun etme halim de çok ciddi bir şekilde vardı. Hatta bundan 4-5 sene önce (27 yaşındayken) artık bacaklarımı kestirip kemiklerimi kırdırma ve çivilerle boy uzatma ameliyatına kadar gitti iş. Ameliyata saatler kala kendimle barıştım bir şekilde ve vaz geçtim.

Peki neler yaptım? Öncelikle öfke doluydum. Yıllarım günde 4-5 defa boyumu ölçerek geçti. Saatler arasında bile boy uzaması olsun diye bekliyordum sürekli. Üstüne basketbol takımındaydım (boyum uzasın diye değil, oynamayı sevdiğim için). İyi bir oyuncu olmama rağmen; öfke, sinir ve kendime olan nefretimle kendimi aşırı zorlar ve mutlaka sakatlanırdım. Gezmediğim doktor ve kullanmadığım takviye kalmadı (hormonlu olan şeyler hariç). 40 yaşında bile boy uzatma garantisi veren Kimi/Yoko isimli sözde japon mucizelerini denedim (ayakkabınızın içine koyduğunuz, sözde ayak tabanındaki sinirleri uyaran bir alet).

Doktora gitme ve tıbbi çözümler arama kısmını özellikle 19-20 yaşından sonra yaptım. Çünkü o zamana kadar hep "yaşım küçük, uzarım" diyerek biraz daha umutluydum. 20 yaşından sonra 24-25 yaşına kadar da 2 cm kadar daha uzadım.

Sonuçta boyum ne kadar oldu? 1.72-1.73.. Doktorların anne ve baba boyunu alarak yaptıkları bir hesap aralığı var; ona göre 1.60-1.78 arasında olacaktım. Omurlarımdaki deformasyondan kaynaklı 6 cm kaybımı sayarsak o sınıra ulaştım. Üstelik bana 18 yaşında el röntgenimden bakarak "artık çok geç, kemikler sertleşmiş" denilmişti. Ona rağmen, çok azıcık da olsa uzadım. Hem de 25 yaşına kadar.

Ameliyattan vaz geçtikten sonra kendime en büyük iyiliği yaptım. Keyif aldığım için spor yaptım, sağlığım için yaptım. Hafif bir kamburum vardı, düzeldi. Bel ağrılarım (omurum yüzünden olan) azaldı. Boyuma göre geniş olup beni bodur gösteren omuz ve göğsüme kaslarla şekil verdim, daha düzgün durmaya başladım. Bunların yarattığı görüntü ve "duruş" farkı, boyumdan çok daha etkili oldu. Ağrılarımın azalması da bonusu.

Yıllar sonra meraktan oturup araştırmaya başladım, eski doktorumun da çayını içmeye gittim. Yeni çalışmaların yapıldığını ve boy uzamasını tetikleyici unsurların arasında genetik kadar psikolojik faktörlerin de olduğunu anlattı. Özellikle boy takıntısına sahip insanların çocukluk hayatları boyunca mutlaka boyunu ölçtükleri bir "nesne" ya da "yeri" kendilerini "hedef" seçtiklerini ve bilinç altlarının da bu ölçümü yanlış anlayıp vücutlarını yanlış yönlendirebildiklerinden bahsetti. Bu konuda bazı çalışma ve ölçümler yapılmış, onları anlatmıştı. Sonra bu örneklerin bana da uyduklarını fark ettim. Benim durumumdan örnek verirsek; büyüdüğüm evin arka balkonunun kapısı 1.70 idi. Her gün kendimi o kapıda ölçerdim. Sabah kalktığımda kapının üsüne kafam değerdi, akşam yatmadan önce 2 cm kadar eksik çıkardım. Deli ederdi beni. Kendimi yıllarca, eşiğin altındayken tam dik duramayacağım ve hatta eşiği kıracak şekilde hayal ettim. Olmadı. Ne zaman ki üniversite için şehir değiştirdim, ailem de o evden taşındı. Az da olsa uzadım. Çünkü aklımda sürekli o kapıyı hedef seçiyordum. Halbuki bilinçaltım o kapıyı "hedef!" olarak alıyordu. Yani o kapı kadar olmak istediğimi zannediyordu. Eğer o kapı 1.67 olsaydı belki ben de o kadar olacaktım. 1.74 olsaydı da belki 1.74 olurdum (gerçi o zaman genetik limitimi geçmiş olurdum). İşin özeti; boyunuz sizin düşünmediğiniz zamanlarda uzar. Takılırsanız, farkında bile olmadan takıldığınız şeyin esiri olursunuz (bir kapı eşiği, kafanızda sürekli geçen bir sayı, bir arkadaş... endişe ve kaygı ile sürekli beyninizi meşgul eden herhangi bir unsur). O yüzden uzamaya devam etmenin bir numaralı kuralı, uzamayı düşünmemek. Tabi uzaMAmayı da!

Hatta elimde bu konuyla ilgili bir kaç PDF vardı, hala duruyorlarsa buraya da atarım.

Naçizane tavsiyem; doktordan gelişim süreciniz ve genel olarak sağlığınızla ilgili tavsiyeler isteyin. Uzama işini bırakın vücudunuz yapsın. Herkes basketbol vs tavsiye edecektir ama benim tavsiyem daha çok yoga, meditasyon gibi şeyler. Bir de psikolog. Ben zamanında gitseydim yine aynı boyda olurdum belki ama genç yaşımda bu kadar sinirli ve kendinden nefret etmiş bir insan olmazdım.

Şunları unutmayın;

1) Nasıl doğacağımızı seçemiyoruz ve bunları değiştirme şansımız sınırlı.
2) Değiştirebileceğimiz en önemli şeyler ise sağlık düzeyimiz ve akıl sağlığımız. Bir vücut ancak sahibinin aklı ve ruhu kadar sağlıklı olacaktır. Bulanmış bir akıl ve kaygılı bir ruh, beden sağlığınızı ancak geride tutar. Siz, aklınız ve ruhunuzla ilgilenin; bedeniniz de ona uyacaktır.
Abi ellerine kollarına sağlık o kadar güzel bir yazı yazmışsın ki kopyalayıp not defterime kayıt ettim, okunması gereken bir yazı olmuş.
Çok çok teşekkür ederim. Ağrılarından kurtulup huzurlu bir yaşam sürmeye başladığın içinde çok mutlu oldum, çektiğin zorluklardan sonra benim boyumu problem etmem saçma geldi, kendimden utandım bu yüzden de özür dilemek isterim.
Sadece kişisel bir istek olarak 2-3 cm istiyorum, sosyal hayatım düzgün olsa onu da isteyeceğimi sanmıyorum arkadaş çevresi, insanların sana bakış açısı (az biraz sakalım olsa ya da bıyık ya da yüzümde o olgunluk, ciddiye alınıp en azından laflarımın değeri olur), karşı cins bunlar düzgün olmadıktan sonra insanın kendisi de iyi olamıyor.

Yeniden çok teşekkür ederim, çok çok...
 
Abi ellerine kollarına sağlık o kadar güzel bir yazı yazmışsın ki kopyalayıp not defterime kayıt ettim, okunması gereken bir yazı olmuş.
Çok çok teşekkür ederim. Ağrılarından kurtulup huzurlu bir yaşam sürmeye başladığın içinde çok mutlu oldum, çektiğin zorluklardan sonra benim boyumu problem etmem saçma geldi, kendimden utandım bu yüzden de özür dilemek isterim.
Sadece kişisel bir istek olarak 2-3 cm istiyorum, sosyal hayatım düzgün olsa onu da isteyeceğimi sanmıyorum arkadaş çevresi, insanların sana bakış açısı (az biraz sakalım olsa ya da bıyık ya da yüzümde o olgunluk, ciddiye alınıp en azından laflarımın değeri olur), karşı cins bunlar düzgün olmadıktan sonra insanın kendisi de iyi olamıyor.

Yeniden çok teşekkür ederim, çok çok...
Tipten mi boydan mı bilinmez, 32 yaşındayım; hala bir mekana gittiğimde kimlik soran oluyor. Sırf bu yüzden sakal bırakmışlığım var:) Bırakın sizi sadece tanıyanlar ve lafınıza değer verenler ciddiye alsın.

Bu durumu zengin insanın dramı gibi düşünün. Mesela çok zengin ve bekar bir erkeğin etrafında bir sürü kadın olur. Ancak hangisi onunla kendisi olduğu için beraberdir, hangisi parası için beraberdir ayırt etme işi de aynı oranda zorlaşır. Yani bütün özellikler yarar kadar zarar da getirir. Çok ciddi bir tavrınız olsa insanlar söylediklerinizi mi yoksa fiziksel, özelliklerinizi mi (ses, tip vs) ciddiye alıyor bilemezsiniz ya da ayıklamak zorunda kalırsınız. Ama süper ciddi bir tipiniz olmadığı halde ciddi bir konuşma yaptığınızda, karşınızdaki sizi ciddiye alınca bilirsiniz ki sözünüze değer veriyor. İşte bu; tipinizin, sesinizin değil "sizin" elde ettiğiniz bir başarıdır.

Hayattaki herşeyi teker teker elde etmek zordur, bazen bazı şeyleri hiç çabalamadan elde etmiş insanlara özeniriz. Ama bir çaba gösterip elde ettiklerimiz hepsinden kıymetlidir.

Ben kısa halimle basketbol oynayıp, uzun bir kişiye karşı galip geldiğimde kimse "e ama onun boyu uzun, ondan yendi" diyemiyor. "helal olsun ne oynadı adam" diyorlar. Ben de bunun tadını çıkarıyorum.

Sözün özü, elde ettiğimiz, mücadele verdiğimiz her şeyde bir kıymet var. Önemli olan bunları görmek ve almak. Eminim sizin de bir sürü özelliğiniz, yetenekleriniz var, (benim yaptığım gibi) bunlara odaklanmayı ihmal edip kendinizi hor görmeyin.

Sosyallik de şans işidir. Bazen çok geniş, güzel bir çevreniz vardır ama sevdiğiniz bir şeyi yapacak insan bulamazsınız (benim için bu paintball mesela). O da şans. Sizin suçunuz değil. Zamanla olur hepsi.
 
Ben de 20 yaşındayım ve boyum 1.69cm. Sürekli 175 olma hayali ile yaşıyorum ama artık yavaş yavaş boyumu kabullenmeye başlıyorum ve benden daha kısa olanları görünce şükrediyorum. Herkesin genetik bir sınırı vardır, onun önüne geçebilecek bir şey yok. O yüzden kafamızı daha önemli şeylere yormamız gerekir.
 
Uyarı! Bu konu 5 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Geri
Yukarı