İki ya da daha fazla malzemenin uygun özelliklerini tek malzemede toplamak ya da yeni özellikte bir malzeme ortaya çıkarmak amacıyla birlestirilmeleri sonucu oluşturulan malzemelere kompozit malzemeler denir.
Eski model uçaklarda kullanılan malzemeler metaller grubunda, demir içermeyen sınıfından seçilirdi. Bunlar genel hatlarıyla alüminyum, titanyum ve magnezyumdur. Teknoloji geliştikçe, tasarıları bir adım daha öteye taşımak için mühendisler uçaklarda kompozit malzemelerin kullanılabilirliğini geliştirdi ve ilk defa uçaklarda alüminyum yüzdesi azaltılarak kompozit malzemelere yönelindi.
Kompozit dediğimiz malzeme metal değildir. Metal olmadığı için de korozyona uğramaz. Bugün havalimalarında, hangarlarda bakım gören uçakların %80'i kompozite karşıdır. Kompozit malzemelerin kullanılmasına geçilmesinin sebeplerinden biri de budur. Hangarlarda kompozite karşı yapılan savaşı daha da düşürmektir. Uçak tabanındaki bir çizik, korozyon sayesinde zaman içinde bütün uçağı kullanılmaz hale getirebilir. Bu yüzden bakımlar ciddi bir şekilde yapılmalıdır.
Kompozit malzemenin bakımı, onarımı ve müdahalesi metal olan malzemelere göre daha kolaydır ve zahmetsizdir.
Bundan daha önemli bir madde ise kompozit malzemelerin aynı hacimdeki metal malzemelere göre çok daha hafif olmasıdır. Sivil havacılıkta hatta havacılıkta en önemli şey; hafifliktir. Uçak ne kadar hafif olursa, o kadar düşük enerjiye ihtiyaç duyar, ne kadar düşük enerjiye ihtiyaç duyarsa da o kadar yakıt tasarrufuna gidilir. Bu da şirketleri ve firmaları yılda milyonlarca dolar kara geçirir.
Basit bir örnek vermek gerekirse yolcu uçaklarındaki koltukların ayak bağlantıları eski model uçaklarda çeliktendir. Eskiye göre daha yeni güncel modellerde bu magnezyum ile yer değiştirmiştir. Sırf bu küçük hamleden bile yılda 78 bin dolar firmalar kar yapmıştır. Yani temel etken; hafiflik.
Yukarıda gördüğünüz görsel Boeing 787'de kullanılan malzemelere aittir. %70'lere kadar ulaşan alüminyum kullanımı %20'lere kadar düşürülmüş durumda. Ve neredeyse uçağın yarısında çoğu kompozit malzemelerden oluşmaktadır. Ya alüminyum olsaydı ne olurdu derseniz çok şey olurdu. Aynı uçağın %50'sinden fazlasının alüminyumdan oluştuğunu düşünseydik ve bunu hesaba dökseydik ağza alınmayacak şekilde bir kar artışı kaybedilecekti.
Yüzeysel olarak olayın özeti bu. Detaya girmek isterim ancak çok fazla teknik terim var ve bunları anlayabilmek için ciddi bir şekilde uçakçılık bilgisi gerekiyor
Belki ileride bundan daha işlevli bir malzeme bulunur ve o kullanılmaya başlar. Havacılık her geçen gün deneysel olarak ilerliyor ve bu pratiğe dökülüyor.
Eski model uçaklarda kullanılan malzemeler metaller grubunda, demir içermeyen sınıfından seçilirdi. Bunlar genel hatlarıyla alüminyum, titanyum ve magnezyumdur. Teknoloji geliştikçe, tasarıları bir adım daha öteye taşımak için mühendisler uçaklarda kompozit malzemelerin kullanılabilirliğini geliştirdi ve ilk defa uçaklarda alüminyum yüzdesi azaltılarak kompozit malzemelere yönelindi.
Kompozit dediğimiz malzeme metal değildir. Metal olmadığı için de korozyona uğramaz. Bugün havalimalarında, hangarlarda bakım gören uçakların %80'i kompozite karşıdır. Kompozit malzemelerin kullanılmasına geçilmesinin sebeplerinden biri de budur. Hangarlarda kompozite karşı yapılan savaşı daha da düşürmektir. Uçak tabanındaki bir çizik, korozyon sayesinde zaman içinde bütün uçağı kullanılmaz hale getirebilir. Bu yüzden bakımlar ciddi bir şekilde yapılmalıdır.
Kompozit malzemenin bakımı, onarımı ve müdahalesi metal olan malzemelere göre daha kolaydır ve zahmetsizdir.
Bundan daha önemli bir madde ise kompozit malzemelerin aynı hacimdeki metal malzemelere göre çok daha hafif olmasıdır. Sivil havacılıkta hatta havacılıkta en önemli şey; hafifliktir. Uçak ne kadar hafif olursa, o kadar düşük enerjiye ihtiyaç duyar, ne kadar düşük enerjiye ihtiyaç duyarsa da o kadar yakıt tasarrufuna gidilir. Bu da şirketleri ve firmaları yılda milyonlarca dolar kara geçirir.
Basit bir örnek vermek gerekirse yolcu uçaklarındaki koltukların ayak bağlantıları eski model uçaklarda çeliktendir. Eskiye göre daha yeni güncel modellerde bu magnezyum ile yer değiştirmiştir. Sırf bu küçük hamleden bile yılda 78 bin dolar firmalar kar yapmıştır. Yani temel etken; hafiflik.
Yukarıda gördüğünüz görsel Boeing 787'de kullanılan malzemelere aittir. %70'lere kadar ulaşan alüminyum kullanımı %20'lere kadar düşürülmüş durumda. Ve neredeyse uçağın yarısında çoğu kompozit malzemelerden oluşmaktadır. Ya alüminyum olsaydı ne olurdu derseniz çok şey olurdu. Aynı uçağın %50'sinden fazlasının alüminyumdan oluştuğunu düşünseydik ve bunu hesaba dökseydik ağza alınmayacak şekilde bir kar artışı kaybedilecekti.
Yüzeysel olarak olayın özeti bu. Detaya girmek isterim ancak çok fazla teknik terim var ve bunları anlayabilmek için ciddi bir şekilde uçakçılık bilgisi gerekiyor
Belki ileride bundan daha işlevli bir malzeme bulunur ve o kullanılmaya başlar. Havacılık her geçen gün deneysel olarak ilerliyor ve bu pratiğe dökülüyor.
Son düzenleme:
