İnsan yaratılış olarak doyumsuz olduğu için, kendisinden başka, kendisi gibi aklını kullana bilen bir varlık olmadığından evrende ki en büyük varlık olarak görüyor kendini. En temel iç güdümüz olan, hayatta kalmaya dayanan bir dürtü bu. Daha iyi ve kolay yaşamak için doyumsuzuz, ve olabildiğince almak ve güçlenmek istiyoruz her canlı gibi. Diğer varlıklarda da bizdeki akıl olsa onlarda aynısını yapardı. Sonuçta yaşamalıyız. Bu konu hakkında bende bir konu açacaktım. Her neyse, belkide bir iradenin yansımasıyızdır? Bizi bir oyun alanına koymuş, ve orada yaşamamıza izin vermiş olan bir irade. Ve bu irade, öyle güzel tasarlamış ki, bütün yaşamımız boyunca, en temel iç güdümüze karşı koymalıyız... Yazımın özeti, hiç bir zaman kesin olarak öğrenemeyiz.
