Annem neden bizi sevmiyor?

Can0p dedi:

Çabaladım zaten çabalıyorum da ama artık gözümde anne bile değil.

Genişletmek için tıkla...

yaagzrmkc dedi:

Onu artık pek sevmemeniz normal fakat psikolojik sorunları olabilir, bu dediklerinizi bunu düşünerek ve onun görebileceğini düşünerek yazın. "anneciğim, lütfen bir psikoloğa gidelim. Psikolojin pek iyi gibi görünmüyor." deyin ve şansınızı deneyin.

Genişletmek için tıkla...

astronautinocean dedi:

Sonra tekrar dayak yesin.

Genişletmek için tıkla...

Can0p dedi:

Annemle babam, kendimi bildim bileli sürekli kavga eder ama son 1 yıldır her gün kavga ediyorlar ve bu kavgaların %90'nın sorumlusu annem. Sürekli kavga etmek için sebep arıyor. "Senin yüzünden çocuklar beni sevmiyor."diyor ama babamla alakası yok. Annem bizi sürekli döver, yemek yerken bile "Allah belanızı versin. Sizin gibi çocuklar olmaz olsun!" diyor. Biz anneme hiçbir şey yapmadık. Ona her şeyde yardımcı olmaya çalışıyorum ama o bana küfrediyor, dövüyor. Bundan 1 yıl önceye kadar her şey normaldi. Yaşım 14, ergenlik çağındayım. Okula gitmeseydim neredeyse arkadaşım bile olmayacaktı. Dertleşebileceğim kimsem yok. Kardeşimin arkadaşı aradı beni az önce, "Abi, annem temizlik yapacak. Sizin eve gelebilir miyim?" diye. Çocuk eve gelecek diye şimdi dayak yedim. Dersteyken bile küçük kardeşimle ilgileniyorum. Annem sadece yemeğini yedirip altını değiştiriyor vesaire. Ben uyutuyorum, ben banyo yaptırıyorum. Olabildiğince ona yardımcı olmaya çalışıyorum ama kötü çocuk ben oluyorum. "Anne, bacağım ağrıyor, sen de bir bakar mısın?" dedim. Ortada hiçbir şey yokken "Beter ol inşallah!" dedi, 14 yaşında olmama rağmen. Ellerim titremeye başladı. O kadar çok saçım dökülüyor ki, artık aralarında beyaz bile buluyorum.

Artık onların boşanmasını istiyorum. Daha yeni kavga ettiler zaten. Babama, "Artık boşansanıza! "desem, sizce ne olur?
Boşanırlarsa benim velayetim kime verilir? "Babamda kalmak istiyorum." desem, babama velayet verilir mi?
1,5 yaşında kardeşim var. Annem onu da sürekli dövüyor. Mecburen O, annemle kalacak. Boşanırlarsa kendimi kardeşim için feda etmeli miyim?

Bu arada yazmayı unutmuşum, zamanında babamlar batmışlar. Kuyumcudan kebabçıya dükkanları varmış ama batmışlar ve çok fazla borçları olmuş (7 sıfırlı kadar).
Bu borçların çok büyük bir kısmı ödendi. Hatta bitmek üzere borçlar. Babamın 3 tane arabası var, en ucuzu 450K.
Daha yeni 1 adet ev aldık, şu anki evimizin 2 katı büyüklüğünde. Yine babamın, 7-8 adet dükkanı olması lazım ama sorun şu ki, borçlar hala bitmediği için bunların hiçbiri babamın üstüne değil. Babam, eniştemin dükkanında asgari ücretle çalışıyor gözüküyor. Yine de velayet babamda kalabilir mi?

Birçoğunuz diyecek ki, "Paranız var, zenginsiniz." ama arkadaşlar, cidden para mutluluk getirmiyor. Ben de sizin gibi düşünürdüm, paranın mutluluk getirdiğine inanırdım fakat mutlu olmak için mutlu, düzgün bir aile için her şeyimi verebilirim.

Genişletmek için tıkla...

Can0p dedi:

Annemle babam, kendimi bildim bileli sürekli kavga eder ama son 1 yıldır her gün kavga ediyorlar ve bu kavgaların %90'nın sorumlusu annem. Sürekli kavga etmek için sebep arıyor. "Senin yüzünden çocuklar beni sevmiyor."diyor ama babamla alakası yok. Annem bizi sürekli döver, yemek yerken bile "Allah belanızı versin. Sizin gibi çocuklar olmaz olsun!" diyor. Biz anneme hiçbir şey yapmadık. Ona her şeyde yardımcı olmaya çalışıyorum ama o bana küfrediyor, dövüyor. Bundan 1 yıl önceye kadar her şey normaldi. Yaşım 14, ergenlik çağındayım. Okula gitmeseydim neredeyse arkadaşım bile olmayacaktı. Dertleşebileceğim kimsem yok. Kardeşimin arkadaşı aradı beni az önce, "Abi, annem temizlik yapacak. Sizin eve gelebilir miyim?" diye. Çocuk eve gelecek diye şimdi dayak yedim. Dersteyken bile küçük kardeşimle ilgileniyorum. Annem sadece yemeğini yedirip altını değiştiriyor vesaire. Ben uyutuyorum, ben banyo yaptırıyorum. Olabildiğince ona yardımcı olmaya çalışıyorum ama kötü çocuk ben oluyorum. "Anne, bacağım ağrıyor, sen de bir bakar mısın?" dedim. Ortada hiçbir şey yokken "Beter ol inşallah!" dedi, 14 yaşında olmama rağmen. Ellerim titremeye başladı. O kadar çok saçım dökülüyor ki, artık aralarında beyaz bile buluyorum.

Artık onların boşanmasını istiyorum. Daha yeni kavga ettiler zaten. Babama, "Artık boşansanıza! "desem, sizce ne olur?
Boşanırlarsa benim velayetim kime verilir? "Babamda kalmak istiyorum." desem, babama velayet verilir mi?
1,5 yaşında kardeşim var. Annem onu da sürekli dövüyor. Mecburen O, annemle kalacak. Boşanırlarsa kendimi kardeşim için feda etmeli miyim?

Bu arada yazmayı unutmuşum, zamanında babamlar batmışlar. Kuyumcudan kebabçıya dükkanları varmış ama batmışlar ve çok fazla borçları olmuş (7 sıfırlı kadar).
Bu borçların çok büyük bir kısmı ödendi. Hatta bitmek üzere borçlar. Babamın 3 tane arabası var, en ucuzu 450K.
Daha yeni 1 adet ev aldık, şu anki evimizin 2 katı büyüklüğünde. Yine babamın, 7-8 adet dükkanı olması lazım ama sorun şu ki, borçlar hala bitmediği için bunların hiçbiri babamın üstüne değil. Babam, eniştemin dükkanında asgari ücretle çalışıyor gözüküyor. Yine de velayet babamda kalabilir mi?

Birçoğunuz diyecek ki, "Paranız var, zenginsiniz." ama arkadaşlar, cidden para mutluluk getirmiyor. Ben de sizin gibi düşünürdüm, paranın mutluluk getirdiğine inanırdım fakat mutlu olmak için mutlu, düzgün bir aile için her şeyimi verebilirim.

Genişletmek için tıkla...

slmbenejder dedi:

Eğer çok arkadaşa ihtiyacın varsa Discord üzerinden yazışabiliriz. Nickim: Selambenejder#4060

Genişletmek için tıkla...

Can0p dedi:

Annemle babam, kendimi bildim bileli sürekli kavga eder ama son 1 yıldır her gün kavga ediyorlar ve bu kavgaların %90'nın sorumlusu annem. Sürekli kavga etmek için sebep arıyor. "Senin yüzünden çocuklar beni sevmiyor."diyor ama babamla alakası yok. Annem bizi sürekli döver, yemek yerken bile "Allah belanızı versin. Sizin gibi çocuklar olmaz olsun!" diyor. Biz anneme hiçbir şey yapmadık. Ona her şeyde yardımcı olmaya çalışıyorum ama o bana küfrediyor, dövüyor. Bundan 1 yıl önceye kadar her şey normaldi. Yaşım 14, ergenlik çağındayım. Okula gitmeseydim neredeyse arkadaşım bile olmayacaktı. Dertleşebileceğim kimsem yok. Kardeşimin arkadaşı aradı beni az önce, "Abi, annem temizlik yapacak. Sizin eve gelebilir miyim?" diye. Çocuk eve gelecek diye şimdi dayak yedim. Dersteyken bile küçük kardeşimle ilgileniyorum. Annem sadece yemeğini yedirip altını değiştiriyor vesaire. Ben uyutuyorum, ben banyo yaptırıyorum. Olabildiğince ona yardımcı olmaya çalışıyorum ama kötü çocuk ben oluyorum. "Anne, bacağım ağrıyor, sen de bir bakar mısın?" dedim. Ortada hiçbir şey yokken "Beter ol inşallah!" dedi, 14 yaşında olmama rağmen. Ellerim titremeye başladı. O kadar çok saçım dökülüyor ki, artık aralarında beyaz bile buluyorum.

Artık onların boşanmasını istiyorum. Daha yeni kavga ettiler zaten. Babama, "Artık boşansanıza! "desem, sizce ne olur?
Boşanırlarsa benim velayetim kime verilir? "Babamda kalmak istiyorum." desem, babama velayet verilir mi?
1,5 yaşında kardeşim var. Annem onu da sürekli dövüyor. Mecburen O, annemle kalacak. Boşanırlarsa kendimi kardeşim için feda etmeli miyim?

Bu arada yazmayı unutmuşum, zamanında babamlar batmışlar. Kuyumcudan kebabçıya dükkanları varmış ama batmışlar ve çok fazla borçları olmuş (7 sıfırlı kadar).
Bu borçların çok büyük bir kısmı ödendi. Hatta bitmek üzere borçlar. Babamın 3 tane arabası var, en ucuzu 450K.
Daha yeni 1 adet ev aldık, şu anki evimizin 2 katı büyüklüğünde. Yine babamın, 7-8 adet dükkanı olması lazım ama sorun şu ki, borçlar hala bitmediği için bunların hiçbiri babamın üstüne değil. Babam, eniştemin dükkanında asgari ücretle çalışıyor gözüküyor. Yine de velayet babamda kalabilir mi?

Birçoğunuz diyecek ki, "Paranız var, zenginsiniz." ama arkadaşlar, cidden para mutluluk getirmiyor. Ben de sizin gibi düşünürdüm, paranın mutluluk getirdiğine inanırdım fakat mutlu olmak için mutlu, düzgün bir aile için her şeyimi verebilirim.

Genişletmek için tıkla...

Can0p dedi:

Annemle babam, kendimi bildim bileli sürekli kavga eder ama son 1 yıldır her gün kavga ediyorlar ve bu kavgaların %90'nın sorumlusu annem. Sürekli kavga etmek için sebep arıyor. "senin yüzünden çocuklar beni sevmiyor."diyor ama babamla alakası yok. Annem bizi sürekli döver, yemek yerken bile "Allah belanızı versin. Sizin gibi çocuklar olmaz olsun!" diyor. Biz anneme hiçbir şey yapmadık. Ona her şeyde yardımcı olmaya çalışıyorum ama o bana küfrediyor, dövüyor. Bundan 1 yıl önceye kadar her şey normaldi. Yaşım 14, ergenlik çağındayım. Okula gitmeseydim neredeyse arkadaşım bile olmayacaktı. Dertleşebileceğim kimsem yok. Kardeşimin arkadaşı aradı beni az önce, "abi, annem temizlik yapacak. Sizin eve gelebilir miyim?" diye. Çocuk eve gelecek diye şimdi dayak yedim. Dersteyken bile küçük kardeşimle ilgileniyorum. Annem sadece yemeğini yedirip altını değiştiriyor vesaire. Ben uyutuyorum, ben banyo yaptırıyorum. Olabildiğince ona yardımcı olmaya çalışıyorum ama kötü çocuk ben oluyorum. "anne, bacağım ağrıyor, sen de bir bakar mısın?" dedim. Ortada hiçbir şey yokken "beter ol inşallah!" dedi, 14 yaşında olmama rağmen. Ellerim titremeye başladı. O kadar çok saçım dökülüyor ki, artık aralarında beyaz bile buluyorum.

Artık onların boşanmasını istiyorum. Daha yeni kavga ettiler zaten. Babama, "artık boşansanıza! "desem, sizce ne olur?
Boşanırlarsa benim velayetim kime verilir? "babamda kalmak istiyorum." desem, babama velayet verilir mi?
1,5 yaşında kardeşim var. Annem onu da sürekli dövüyor. Mecburen O, annemle kalacak. Boşanırlarsa kendimi kardeşim için feda etmeli miyim?

Bu arada yazmayı unutmuşum, zamanında babamlar batmışlar. Kuyumcudan kebabçıya dükkanları varmış ama batmışlar ve çok fazla borçları olmuş (7 sıfırlı kadar).
Bu borçların çok büyük bir kısmı ödendi. Hatta bitmek üzere borçlar. Babamın 3 tane arabası var, en ucuzu 450k.
Daha yeni 1 adet ev aldık, şu anki evimizin 2 katı büyüklüğünde. Yine babamın, 7-8 adet dükkanı olması lazım ama sorun şu ki, borçlar hala bitmediği için bunların hiçbiri babamın üstüne değil. Babam, eniştemin dükkanında asgari ücretle çalışıyor gözüküyor. Yine de velayet babamda kalabilir mi?

Birçoğunuz diyecek ki, "paranız var, zenginsiniz." ama arkadaşlar, cidden para mutluluk getirmiyor. Ben de sizin gibi düşünürdüm, paranın mutluluk getirdiğine inanırdım fakat mutlu olmak için mutlu, düzgün bir aile için her şeyimi verebilirim.

Genişletmek için tıkla...