Ailem beni zorbalıyor ne yapmalıyım?

honno4

Zeptopat
Katılım
18 Nisan 2024
Mesajlar
4
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Ailem çok dindar biri ve sürekli her gün bir şekilde zorbalıyorlar, ya saçıma ya tarzıma falan laf atıyorlar. Anlamadığım şekilde ve ne yapacağımı bilemiyorum. Bayağı en az 2-3 senedir böyleler ve gittikçe artıyor, yani en sevdiğim filmden bile soğuturlar o derece. İşte ve hiçbir şeyimi desteklemiyorlar, destek vermiyorlar. Sanata çok yatkınım ama bir kere bile "oğlum bak sen sanatta daha başarılısın güzel sanatlara gönderelim seni" demediler, zorla kafalarına göre en kötü meslek lisesini seçip oraya gönderdiler, orada görsel sanatlar dersi bile yok. İsteksiz mutsuz bir şekilde okul okuyorum, hatta belki mutlu olurlar diye takdir ederler diye çabalayıp Teşekkür Belgesi aldım 1'inci dönem de ama ona bile dediler ki bana "yanlışlıkla sana vermişlerdir" gibi aşağılayıcı şeyler diyorlar sürekli bir zorbalık kısacası anlayacağınız yani.

Sabahları huzursuz kalkıyorum, akşamları huzursuz yatıyorum, yatamıyorum bile 2-3 gibi anca yatabiliyorum. Konuşmayı denedim ona da izin vermediler, toplum nasıl yaşıyorsa toplum ne yapıyorsa onu yapmamız lazımmış, topluma göre ilerlememiz lazımmış. Böyle düşünüyorlar yani stresten saç kalmadı resmen 16 yaşındayım yani öyle düşünün. Ne yapacağımı şaşırdım bilmiyorum fikri olan varsa söylesin, kendi evimde yabancı gibi hissediyorum. Hiçbir zaman kötülüklerini düşünmedim ve bazen yük gibi hissettiğim zamanlar bile oluyor. Onlara yük oluyormuşum gibi düşünceler oluşuyor kafamda, hiç ama hiç kötü bir alışkanlığım yok. Utangaç sessiz iyi birisiyim, kendimi böyle tanıyorum en azından. Kötü düşüncelerim de yok ama yine de bir şey değişmiyor.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Ailenle anlaşamıyorsan ve derdini anlatmana izin vermiyorlarsa belli bir yaşa kadar onlarla mecbur yaşarsın, ondan sonra da bütçen yeterliyse ayrı eve çıkarsın. Bir daha da iletişime geçmezsin.
 
Son düzenleme:
Ailem çok dindar biri ve sürekli her gün bir şekilde zorbalıyorlar, ya saçıma ya tarzıma falan laf atıyorlar. Anlamadığım şekilde ve ne yapacağımı bilemiyorum. Bayağı en az 2-3 senedir böyleler ve gittikçe artıyor, yani en sevdiğim filmden bile soğuturlar o derece. İşte ve hiçbir şeyimi desteklemiyorlar, destek vermiyorlar. Sanata çok yatkınım ama bir kere bile "oğlum bak sen sanatta daha başarılısın güzel sanatlara gönderelim seni" demediler, zorla kafalarına göre en kötü meslek lisesini seçip oraya gönderdiler, orada görsel sanatlar dersi bile yok. İsteksiz mutsuz bir şekilde okul okuyorum, hatta belki mutlu olurlar diye takdir ederler diye çabalayıp Teşekkür Belgesi aldım 1'inci dönem de ama ona bile dediler ki bana "yanlışlıkla sana vermişlerdir" gibi aşağılayıcı şeyler diyorlar sürekli bir zorbalık kısacası anlayacağınız yani.

Sabahları huzursuz kalkıyorum, akşamları huzursuz yatıyorum, yatamıyorum bile 2-3 gibi anca yatabiliyorum. Konuşmayı denedim ona da izin vermediler, toplum nasıl yaşıyorsa toplum ne yapıyorsa onu yapmamız lazımmış, topluma göre ilerlememiz lazımmış. Böyle düşünüyorlar yani stresten saç kalmadı resmen 16 yaşındayım yani öyle düşünün. Ne yapacağımı şaşırdım bilmiyorum fikri olan varsa söylesin, kendi evimde yabancı gibi hissediyorum. Hiçbir zaman kötülüklerini düşünmedim ve bazen yük gibi hissettiğim zamanlar bile oluyor. Onlara yük oluyormuşum gibi düşünceler oluşuyor kafamda, hiç ama hiç kötü bir alışkanlığım yok. Utangaç sessiz iyi birisiyim, kendimi böyle tanıyorum en azından. Kötü düşüncelerim de yok ama yine de bir şey değişmiyor.
Belirli bir yaştan sonra kimseyi hatta aileni bile değiştiremezsin. Bu değişimi de hem duygusal hem karakter olarak söylüyorum.
Yaşadıkların üzücü ama ailenle konuşup onları ikna etsen bile onlar bir süre sonra yine aynı şekilde davranacaklardır. Çünkü konudan bağımsız, bir kişi 7 nde neyse 70 nde de o olur.

Sana tavsiyem birkaç sene daha dişini sık ya da çevren gibi olmaya çalış. Baktın gördün hala sıkıntı var, bir işe gir ekonomik özgürlük kazan ve 18 yaşına vardığında kendi istediklerini yap. Hatta ayrı eve çık.
18 yaşına kadar bu böyle devam eder ve sana tavsiyem bazı şeyleri oluruna bırak.

Ailen tarafındanda şöyle düşün. Sanata çok ilgin olabilir ancak ülkede o alana ilgili bir istihdam yok. Şuan bile üzücü ama belki yüzbinlerce öğretmen var ve hala meb den atama sayılarını bekliyorlar.
Devir değişti özellikle ülkemizde çok değişti. Eğer bu tür sanata, müziğe, oyunculuğa ilgin varsa bunları artık hobi olarak görmelisin. Eline ne zaman işini aldın paranı kazandın işte o zaman o istediğin şeyleri istersen birinci planda yapabilir, hobiden çıkar bir iş haline de getirebilirsin.
 
Ailem çok dindar biri ve sürekli her gün bir şekilde zorbalıyorlar, ya saçıma ya tarzıma falan laf atıyorlar. Anlamadığım şekilde ve ne yapacağımı bilemiyorum. Bayağı en az 2-3 senedir böyleler ve gittikçe artıyor, yani en sevdiğim filmden bile soğuturlar o derece. İşte ve hiçbir şeyimi desteklemiyorlar, destek vermiyorlar. Sanata çok yatkınım ama bir kere bile "oğlum bak sen sanatta daha başarılısın güzel sanatlara gönderelim seni" demediler, zorla kafalarına göre en kötü meslek lisesini seçip oraya gönderdiler, orada görsel sanatlar dersi bile yok. İsteksiz mutsuz bir şekilde okul okuyorum, hatta belki mutlu olurlar diye takdir ederler diye çabalayıp teşekkür belgesi aldım 1'inci dönem de ama ona bile dediler ki bana "yanlışlıkla sana vermişlerdir" gibi aşağılayıcı şeyler diyorlar sürekli bir zorbalık kısacası anlayacağınız yani.

Sabahları huzursuz kalkıyorum, akşamları huzursuz yatıyorum, yatamıyorum bile 2-3 gibi anca yatabiliyorum. Konuşmayı denedim ona da izin vermediler, toplum nasıl yaşıyorsa toplum ne yapıyorsa onu yapmamız lazımmış, topluma göre ilerlememiz lazımmış. Böyle düşünüyorlar yani stresten saç kalmadı resmen 16 yaşındayım yani öyle düşünün. Ne yapacağımı şaşırdım bilmiyorum fikri olan varsa söylesin, kendi evimde yabancı gibi hissediyorum. Hiçbir zaman kötülüklerini düşünmedim ve bazen yük gibi hissettiğim zamanlar bile oluyor. Onlara yük oluyormuşum gibi düşünceler oluşuyor kafamda, hiç ama hiç kötü bir alışkanlığım yok. Utangaç sessiz iyi birisiyim, kendimi böyle tanıyorum en azından. Kötü düşüncelerim de yok ama yine de bir şey değişmiyor.

Yaşın 16 sanırım lise 2 desin. Hocam üniversiteye kadar sabredin sonra 4 yıllık bir bölüm kazanın gidin bence.
Kazanamazsanız 2 yıllık bir bölüm kazanıp gidin. Aynı şeyleri sadece siz değil çoğu kişi yaşıyor maalesef. Büyüklerinden ne görüyorlarsa onlarda çocuklarına uyguluyorlar. Yapacak bir şey yok maalesef onlar senin ebeveynlerin onları seçemiyorsun. En azından dışarıda vakit geçirmeye çalış. Eğer büyükşehirlerde yaşıyorsan belediyenin kurslarına git ücretsiz oluyor. Oralarda zaman geçirebilirsin okul+kurs'la birlikte eve sadece uyumaya, yemek yemeye gelirsin. 18 yaşından sonra çok karışmazlar gibi zaten o yaşlarda liseden mezun olursun.
 
Belirli bir yaştan sonra kimseyi hatta aileni bile değiştiremezsin. Bu değişimi de hem duygusal hem karakter olarak söylüyorum.
Yaşadıkların üzücü ama ailenle konuşup onları ikna etsen bile onlar bir süre sonra yine aynı şekilde davranacaklardır. Çünkü konudan bağımsız, bir kişi 7 nde neyse 70 nde de o olur.

Sana tavsiyem birkaç sene daha dişini sık ya da çevren gibi olmaya çalış. Baktın gördün hala sıkıntı var, bir işe gir ekonomik özgürlük kazan ve 18 yaşına vardığında kendi istediklerini yap. Hatta ayrı eve çık.
18 yaşına kadar bu böyle devam eder ve sana tavsiyem bazı şeyleri oluruna bırak.

Ailen tarafındanda şöyle düşün. Sanata çok ilgin olabilir ancak ülkede o alana ilgili bir istihdam yok. Şu an bile üzücü ama belki yüz binlerce öğretmen var ve hala MEB'den atama sayılarını bekliyorlar.
Devir değişti özellikle ülkemizde çok değişti. Eğer bu tür sanata, müziğe, oyunculuğa ilgin varsa bunları artık hobi olarak görmelisin. Eline ne zaman işini aldın paranı kazandın işte o zaman o istediğin şeyleri istersen birinci planda yapabilir, hobiden çıkar bir iş haline de getirebilirsin.

Çok haklısın maalesef sanata yatkın değil artık hiç kimse ama sanattan kastığım ne bileyim resim öğretmeni olabilirim veya özel ders verebilirim kurs gibi ondan bahsediyorum veya mimar olabilirim sadece Sanat'ta değil Yemek'te yapıyorum gastronomi okuyabilirim sonuçta para kazanırım en azından gelipte yok bilmem doktor ol avukat ol bilmem ne ol diye baskı kurup sevmediğim şeylere yönlendirmeleri saçma sadece yani hem bu baskılar yüzünden stresliyim bir de sevmediğim işi yaparsam 70 yaşıma geldiğimde ben hiç hayatımı yaşayamamışım derim yani sizde haklısınız tabii ama yapacak bir şey yok yine de çabalayacağım teşekkür ederim yorumunuz için iyi geceler.

Yaşın 16 sanırım lise 2 desin. Hocam üniversiteye kadar sabredin sonra 4 yıllık bir bölüm kazanın gidin bence.
Kazanamazsanız 2 yıllık bir bölüm kazanıp gidin. Aynı şeyleri sadece siz değil çoğu kişi yaşıyor maalesef. Büyüklerinden ne görüyorlarsa onlarda çocuklarına uyguluyorlar. Yapacak bir şey yok maalesef onlar senin ebeveynlerin onları seçemiyorsun. En azından dışarıda vakit geçirmeye çalış. Eğer büyükşehirlerde yaşıyorsan belediyenin kurslarına git ücretsiz oluyor. Oralarda zaman geçirebilirsin okul+kurs'la birlikte eve sadece uyumaya, yemek yemeye gelirsin. 18 yaşından sonra çok karışmazlar gibi zaten o yaşlarda liseden mezun olursun.

Bende şu an öyle yapıyorum arada bir kütüphaneye gidip oyalıyorum kendimi bir şeyler ile, bir şeyler araştırıyorum sürekli boş durmak yerine veya bir şeyler satın oluyorum o şekilde dağtıyorum kafamı sabredeceğim artık yapacak bir şey yok kendim için çabalıyorum bir şekilde, teşekkür ederim yorumunuz için iyi geceler dilerim. :)

Yaşın 16 sanırım lise 2 desin. Hocam üniversiteye kadar sabredin sonra 4 yıllık bir bölüm kazanın gidin bence.
Kazanamazsanız 2 yıllık bir bölüm kazanıp gidin. Aynı şeyleri sadece siz değil çoğu kişi yaşıyor maalesef. Büyüklerinden ne görüyorlarsa onlarda çocuklarına uyguluyorlar. Yapacak bir şey yok maalesef onlar senin ebeveynlerin onları seçemiyorsun. En azından dışarıda vakit geçirmeye çalış. Eğer büyükşehirlerde yaşıyorsan belediyenin kurslarına git ücretsiz oluyor. Oralarda zaman geçirebilirsin okul+kurs'la birlikte eve sadece uyumaya, yemek yemeye gelirsin. 18 yaşından sonra çok karışmazlar gibi zaten o yaşlarda liseden mezun olursun.

Bende şu an öyle yapıyorum arada bir kütüphaneye gidip oyalıyorum kendimi bir şeyler ile, bir şeyler araştırıyorum sürekli boş durmak yerine veya bir şeyler satın oluyorum o şekilde dağtıyorum kafamı sabredeceğim artık yapacak bir şey yok kendim için çabalıyorum bir şekilde, teşekkür ederim yorumunuz için iyi geceler dilerim. :)
 
Bende şu an öyle yapıyorum arada bir kütüphaneye gidip oyalıyorum kendimi bir şeyler ile, bir şeyler araştırıyorum sürekli boş durmak yerine veya bir şeyler satın oluyorum o şekilde dağtıyorum kafamı sabredeceğim artık yapacak bir şey yok kendim için çabalıyorum bir şekilde, teşekkür ederim yorumunuz için iyi geceler dilerim. :)

Ne demek ben teşekkür ederim. Kütüphane işini iyi düşünmüşsün kitap oku, kitap okuyunca derdin kalmıyor, okurken hepsini unutuyorsun. Eğer kendini içine kapanık veya dertli hissedersen bana yaz veya bu konuya etiketle. İyi geceler :)
 
Ne demek ben teşekkür ederim. Kütüphane işini iyi düşünmüşsün kitap oku, kitap okuyunca derdin kalmıyor, okurken hepsini unutuyorsun. Eğer kendini içine kapanık veya dertli hissedersen bana yaz veya bu konuya etiketle. İyi geceler :)

Vallahi ne desem bilemedim mutlu etti beni yorumun kitap çok okuyorum seviyorum tabii iyi hissettiriyor hatta bazen kendim bile rastgele bir şeyler yazıyorum deftere hikaye yazar gibi bir şeyler yapıyorum işte kısaca ve içime kapanık bir insanım evet ama biriyle iletişim kursam utanmadan akıcı şekilde konuşurum diksiyonumda gayet iyi ama maalesef ki hiç arkadaşım'da yok evdeyim genel olarak sürekli yalnız geziyorum yani ne yapsam tek başıma yapıyorum, derdimi anlatacağım kimse olmayınca bende buraya yazdım son çare olarak arada sana yazarım tabiikide tekrardan çok çok teşekkür ederim. :)
 
Vallahi ne desem bilemedim mutlu etti beni yorumun kitap çok okuyorum seviyorum tabii iyi hissettiriyor hatta bazen kendim bile rastgele bir şeyler yazıyorum deftere hikaye yazar gibi bir şeyler yapıyorum işte kısaca ve içime kapanık bir insanım evet ama biriyle iletişim kursam utanmadan akıcı şekilde konuşurum diksiyonumda gayet iyi ama maalesef ki hiç arkadaşım'da yok evdeyim genel olarak sürekli yalnız geziyorum yani ne yapsam tek başıma yapıyorum, derdimi anlatacağım kimse olmayınca bende buraya yazdım son çare olarak arada sana yazarım tabiikide tekrardan çok çok teşekkür ederim. :)

Sende kendimi gördüm. Rica ederim.
 

Geri
Yukarı