288313
Hectopat
Dostlar hayattan bıktım. Yakında 17 yaşında olacağım ama sanki yıllardır yaşıyormuş gibi bıktım, sıkıldım bu hayattan. Derslerim çok kötü değil lise 2 öğrencisiyim. İleri de elektrik, bilgisayar veya makine mühendisi olacağım doğduğumdan beri bu alanlara ilgi duydum lakin gerek dersler, gerek diğer dertler ve zorluklar beni bu hayattan soğuttu. Bazı arkadaşlar "daha ergenlik dönemindesin çok doğal" tarzında yorum yapabilirler lakin bu ergenlikten değil. Sıkıla sıkıla yaşıyorum bu hayatı, hiç sevgilim olmadı pek de ilgilenmiyorum bu konularla, asosyal değilim ama pek fazla arkadaşım yok olanlarda olgun insanlar. Yaşıtlarıma benzemekten, ölünce unutulmaktan korkuyorum. Bu yüzden bir şeyler icat edip bu hayatta kalıcı olmak istiyorum. Hayatımı insanlığa adamak istiyorum, onları uyandırmak istiyorum. Kimsem yok diye bunları buraya yazdım, okulda arkadaşlarıma ' hayattan sıkıldım' deyince ergensel hareketler sergileyip dalga geçiyorlar. İşleri güçleri oyun oynamak, bende onlara benzemekten korkuyorum akranlarımın yaptıklarının olabildiğince zıttını yapmaya çalışıyorum, sosyal medya kullanmıyorum, kafamı o akıllı telefon denen lanet alete gömmüyorum onlar gibi olup unutulmaktan korkuyorum. Daha fazla uzatmadan desteklerinizi bekliyorum. Bu hayattan nasıl zevk alabilirim tavsiyede bulunur musunuz?
Son düzenleyen: Moderatör:
O halde bir Tesla, Fahrenheit, Newton olmaya çalışacaksın unutulmamak istiyorsun. Sen öldükten sonra insanların seni hatırlaması neden önemli bunu da anlamadım. Bu saydığım insanlar da bilim için yaptı yaptıklarını, 200 yıl sonra beni hatırlasınlar diye değil. Kendini çok fazla soyutladığın için çok arkadaşının ve sevgilinin olmaması normal. İletişime geçmek dost olmak değildir, aralık kapı bırakmaktır. Herkesin yaptığını yapma ama kimseyle de iletişimi koparma.
